Η τοπική αυτοδιοίκηση, έννοια συνταγματικά κατοχυρωμένη και πολιτικά εφαρμοσμένη μέχρι κάποιο σημείο, έχει πολλές δυνατότητες, πολλές παθογένειες και πολλές ευκαιρίες. Ωστόσο, δεν παύει να εμφανίζεται ως το μικρό παιδί της οικογένειας, που ακολουθεί τον δρόμο που χαράσσουν οι μεγάλοι και, ενίοτε, αποτελεί το δεκανίκι τους.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να συναντήσει κανείς όλη την παθογένεια της κεντρικής διοίκησης και εκεί να τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον πολίτη να αποστρέφεται την ενασχόληση με τα κοινά. Όμως, δεν αποκλείεται να συναντήσει και μια καινοτόμα αντίληψη των πραγμάτων, απαλλαγμένη από νοοτροπίες της κεντρικής διοίκησης. Ένας δήμος, χωρίς αγκυλώσεις, και εξαρτήσεις θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο εφαρμογής πρωτοποριακών ιδεών και καλών πρακτικών.
...
Αυτό που δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει επαρκώς η ίδια η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι υπηρετούντες αυτή είναι η δύναμη που θα μπορούσε να έχει, αν αποφάσιζε να ξεφύγει από τον ρόλο της μικρογραφίας της κεντρικής πολιτικής και να αποτελέσει ένα αυτοφυές και αυτόφωτο φυτώριο παραγωγής πολιτικής, όπως την οραματίστηκε ο συνταγματικός νομοθέτης και όπως θα μπορούσε να είναι. Για να γίνει αυτό θα πρέπει, φυσικά, να ενισχυθεί με εργαλεία, κυρίως οικονομικά, αλλά, πρωτίστως, θα πρέπει να απεκδυθεί τον ρόλο του φτωχού συγγενή και να κάτσει ως ισότιμος ομιλητής στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ας μην ξεχνάμε, ότι η αρχή της εγγύτητας πραγματώνεται μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αποτελεί ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό της, που πολλές φορές και η ίδια αρνείται να αναγνωρίσει και απομακρύνεται ασθμαίνοντας από τον πολίτη για να κρατήσει τον ψηφοφόρο.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
0 Σχόλια