Της Γιώτας Τέσση στην Εφημερίδα των Συντακτών
Κινδυνεύουν να περάσουν σε 17 ιδιώτες το Θέατρο Βράχων, το πάρκινγκ, οι αθλητικές εγκαταστάσεις της «Εργάνης», το μισό γήπεδο του Υμηττού και το αναψυκτήριο «Αστρα» ● Οι Δήμοι Βύρωνα και Υμηττού μαζί με το Δημόσιο προσέφυγαν στον Αρειο Πάγο καταθέτοντας αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Εφετείου Αθηνών που αναγνώρισε τίτλους ιδιοκτησίας των φερόμενων ως ιδιοκτητών που χρονολογούνταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ● Σπουδαίοι καλλιτέχνες ενώνουν τις φωνές τους μέσω της «Εφ.Συν.» για να σωθεί το Θέατρο Βράχων και η γύρω περιοχή ζητώντας να πρυτανεύσει η λογική.
Tο όραμα της Μελίνας Μερκούρη και του Μίνου Βολανάκη να δημιουργήσουν το 1984 το Θέατρο Βράχων στο πρώην λατομείο «Εργάνη» του Βύρωνα κινδυνεύει να χαθεί μετά τη δευτεροβάθμια δικαστική απόφαση που παραχωρεί 104 στρέμματα της Β΄ Ζώνης Υμηττού σε ιδιώτες.
Οι Δήμοι Βύρωνα και Υμηττού μαζί με το Δημόσιο προσέφυγαν στον Αρειο Πάγο στις 28 Απριλίου, καταθέτοντας αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Εφετείου Αθηνών που αναγνώρισε τίτλους ιδιοκτησίας των φερόμενων ως ιδιοκτητών που χρονολογούνταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τον ισχυρισμό ότι «η διαδοχή του ελληνικού δημοσίου από το τουρκικό δημόσιο δεν αφορά ακίνητα που κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης και ακολούθως κατέχονταν από Ελληνες ιδιώτες, έστω και χωρίς έγκυρο και ισχυρό τίτλο (ταπί, χοτζέτι ή βουγιουρδί)».
Με την απόφαση αυτή περνούν στην περιουσία 17 ιδιωτών το Θέατρο Βράχων «Αννα Συνοδινού», το πάρκινγκ των θεάτρων, οι αθλητικές εγκαταστάσεις της «Εργάνης», το μισό γήπεδο του Υμηττού και το αναψυκτήριο «Αστρα».
Την ώρα που οι δημοτικές αρχές εξαντλούν κάθε ένδικο μέσο για να ακυρώσουν την απόφαση, οι δημότες ξεκίνησαν τον δικό τους αγώνα για να προασπίσουν τον δημόσιο χαρακτήρα του λόφου Κοπανά, που αποτελεί όαση πολιτισμού και αναψυχής στην πυκνοκατοικημένη πόλη τους. Αλλωστε το ίδιο είχε γίνει και το 1979, όταν με μαζικές καταλήψεις κατάφεραν να κατοχυρώσουν τη χρήση της εγκαταλειμμένης έκτασης υπέρ των δήμων.
Χιλιάδες είναι μέχρι στιγμής οι υπογράφοντες ψήφισμα του Δήμου Βύρωνα στην πλατφόρμα avaaz με αίτημα να σωθούν τα Θέατρα Βράχων και ο λόφος Κοπανά, ενώ έχει ήδη δημιουργηθεί Συντονιστική Επιτροπή σωματείων, συλλόγων και φορέων της πόλης που με ψήφισμά τους απαιτούν από την κυβέρνηση νομοθετική ρύθμιση που οριστικά και αμετάκλητα θα αποδίδει τους χώρους στον λαό.
Σπουδαίοι καλλιτέχνες, που έχουν αφήσει εποχή και ανεξίτηλο χνάρι στο Φεστιβάλ των Βράχων, ενώνουν μέσω της «Εφ.Συν.» τις φωνές τους για να παραμείνουν ο Βύρωνας και ο Υμηττός ένας ξεχωριστός χώρος πολιτισμού για το λεκανοπέδιο της Αττικής.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Το Θέατρο Βράχων του Βύρωνα δεν είναι απλά ένα νταμάρι που διαμορφώθηκε σε χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων και όπου έτυχε να παίξω κάποιες φορές. Είναι ένας βωμός όπου πρόσφερα -με αγαλλίαση- ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, αυθεντικό, ευάλωτο, απορημένο και αμφιταλαντευόμενο.
Είναι ένας χώρος εξομολόγησης για μένα, εκκλησία για έναν άθρησκο, που -μέσα από τη μουσική και την ανάταση που αυτή μπορεί να προσφέρει με τη συνδρομή χιλιάδων συνοδοιπόρων- μπορεί να αντέξει τον σταυρωτή τον χρόνο και τα καρφιά του. Μην ιδιωτικοποιείτε τις δικές μας εκκλησίες!
Ελένη Καραϊνδρου
Στη συνείδηση όλων μας διακυβεύεται η ιστορία ενός θεάτρου που μέσα στα χρόνια ύπαρξής του έδωσε λαμπρά δείγματα πολιτιστικής παρουσίας. Λυπάμαι γιατί δεν ήμασταν οι περισσότεροι γνώστες της δικαστικής διαμάχης ανάμεσα στους δήμους και τους ιδιώτες που διεκδικούν την περιοχή.
Εύχομαι στη συνέχεια αυτής της διαμάχης να μη χάσουν οι Δήμοι Βύρωνα και Υμηττού αλλά και ολόκληρος ο χώρος του πολιτισμού το υπέροχο θέατρο που έχει γράψει ιστορία.
Δεν θέλω να πω πολλά. Ούτε να εμπλακώ σε δικαστικά θέματα που δεν τα γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ότι τα ιστορικά πλέον θέατρα του Βύρωνα («Αννα Συνοδινού» και «Μελίνα Μερκούρη») είναι συνδεμένα με όλη μου την καλλιτεχνική ζωή εδώ και 25 χρόνια, είτε κάτω από τη σκηνή σαν θεατής είτε πάνω στη σκηνή σαν δημιουργός. Αν δεν ανήκαν στους δήμους, μεγάλο πολιτιστικό κομμάτι της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας θα είχε χαθεί ή θα ήταν σημαντικά πιο φτωχό. Πριν αρχίσουν να τρίζουν τα κόκαλα της Μελίνας και της Συνοδινού, εύχομαι να πρυτανεύσει η κοινή λογική που λέει ότι τα θέατρα και τα γήπεδα ανήκουν στον λαό και στους δημότες των γύρω περιοχών. Και με δεδομένο ότι η κοινή λογική δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα στα μέρη μας, ενώνω τη φωνή μου με όσους ξεσηκώνονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση κάποιων απ’ τους τελευταίους δημόσιους χώρους πολιτισμού και άθλησης.
Γιώργος Νταλάρας
Ξέρω την ιστορία του νταμαριού του Βύρωνα, όπως και του νταμαριού της Κοκκινιάς και της Πετρούπολης, από τη γέννησή του ως «Θέατρα Βράχων». Ηταν έμπνευση του Μίνου Βολανάκη, αυτού του σπουδαίου σκηνοθέτη και οραματιστή. Με πλησίασαν μαζί με τον Γιάννη Βόγλη, που και αυτός δούλεψε μαζί γι’ αυτή την ιδέα, και μου ζήτησαν να συμμετέχω στην προσπάθεια. Κάναμε την έναρξη αυτών των χώρων με συναυλίες, τότε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 σε δύσκολες συνθήκες! Τακτοποιούσαμε μέχρι και τις πρώτες καρέκλες των θεατών. Γι’ αυτό μου φαίνεται απίστευτο αυτός ο χώρος στον Βύρωνα, σ’ αυτή την ιστορική γειτονιά, να πάψει να λειτουργεί. Είναι ένας χώρος ιστορικός πια, που επί 40 χρόνια γέμισε με λόγια και μουσικές εξαίσιες. Εγιναν σπουδαίες συναυλίες και εξαιρετικές παραστάσεις. Παράλληλα, από νταμάρι μεταμορφώθηκε σ’ ένα σημείο αναφοράς στη φύση, με περιπάτους, χώρους άθλησης. Είναι κομμάτι της ζωής των ανθρώπων της περιοχής που το αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, κομμάτι της ζωής των ανθρώπων του φεστιβάλ που δούλεψαν με αγάπη και φροντίδα όλα αυτά τα χρόνια, κομμάτι της ζωής όλων μας. Εύχομαι τα προβλήματα που έχουν ανακύψει να ξεπεραστούν γρήγορα κι αυτός ο χώρος να συνεχίσει να προσφέρει στους ανθρώπους που του έδωσαν ζωή, γνώση, ψυχαγωγία και χαρά.
Γιάννης Μπέζος
Παρ’ όλο που το θέμα βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη και προσωπικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες γύρω από την υπόθεση, καλό θα ήταν να βρεθεί μια λύση μεταξύ των ενδιαφερομένων ώστε οι χώροι αυτοί να παραμείνουν χώροι ουσιαστικής αναψυχής, είτε πρόκειται για την τέχνη είτε για τον αθλητισμό, να αναβαθμιστούν ως προς τις υποδομές τους όσο γίνεται καλύτερα και το τελευταίο που θα πρέπει να ζητάμε στους καιρούς μας είναι να βάλουμε το χέρι στην τσέπη των επισκεπτών.
Το θέατρο του Βύρωνα είναι ταυτισμένο στη συνείδηση των καλλιτεχνών και του κοινού με μια πολύ σημαντική στιγμή: όταν οι εγκαταλελειμμένοι χώροι των παλιών νταμαριών, που ήταν σκουπιδότοποι, άνθησαν και έδωσαν αξία στην περιοχή ακριβώς επειδή μετατράπηκαν σε χώρο πολιτισμού και έγιναν σημείο αναφοράς. Ηταν μια ιδέα του Βολανάκη και της Μελίνας που επεκτάθηκε σε όλη την Αττική.
Το Θέατρο Βράχων μοιράστηκε την αγάπη καλλιτεχνών και κοινού και έχει διαγράψει μια λαμπρή ιστορία. Είναι αδιανόητο και άδικο μια ομάδα ιδιωτών να διεκδικεί την περιοχή και να θέλει να καρπωθεί την προσφορά των καλλιτεχνών και τη συνεισφορά των δημοτών. Ενώνω τη φωνή μου με όσους υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα της περιοχής.
Μέσα στα πλαίσια της γενικής εκχώρησης, πληροφορούμαστε ότι το Θέατρο Βράχων και η γύρω περιοχή κινδυνεύει να χάσει τον δημόσιο χαρακτήρα της. Απαράδεκτη κατρακύλα. Καλλιτέχνες με ιδρώτα και ταλέντο κρατήσαμε τους Βράχους όρθιους και είμαι δημιουργός του σήματος εκδηλώσεων που έχουν αφήσει εποχή. Ομως, το να αφήνεται η κατάσταση στην τύχη της επιτρέπει στους ελλοχεύοντες να βρουν τρύπα και να τρυπώσουν. Παρά τις αστοχίες, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της δημοτικής αρχής για να εξασφαλίσουμε τον δημόσιο χώρο στους δημότες, στους καλλιτέχνες, στους αθλητές. Ο πρώην δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Χαρδαλιάς, θα πρέπει να πάρει θέση και όλοι να συμβάλουμε στην εξεύρεση λύσης για να μείνουν οι Βράχοι δημόσιοι.
Θα ήταν πλήγμα για τον πολιτισμό και τους Δήμους Βύρωνα και Υμηττού να χαθεί ένας πολιτιστικός χώρος που κουβαλάει μεγάλη ιστορία του θεάτρου και της μουσικής.
0 Σχόλια